گیاهان به ما یاد میدن که برای پیش رفتن لازم نیست همیشه در حرکت باشیم. کافیست ” در مسیر ” باشیم؛ هرچند آرام، هرچند خاموش، اما زنده. گاهی فقط باید به خودمون فرصت بدیم تا به جای دویدن نفس بکشیم، جا بیوفتیم و ریشه بدوانیم. یه گلدون کوچیک با برگ های سبز و آرومش به ما یادآوری می کنه که رشد، همیشه با صدا نیست، همیشه با طوفان نیست؛ بعضی از مهمترین مراحل زندگی در سکوت و به اهستگی شکل میگیره. درست مثل ریشه هایی که در خاک می دوند بی آنکه دیده شوند و شب هنگام، برگ های خود را می سازند وقتی که همه خوابند.

زندگی هم مثل همین گیاه آرومه. بدون عجله، اما همیشه در حال پیشروی. گاهی روزها آرام می گذرند، مثل برگ هایی که آهسته قد می کشن و گاهی هم طوفان میاد اما ریشه ها محکمتر میشند. همین که هستی، کافیه. رشد کردن عجله نمیخواد؛ فقط موندن میخواد، صبر می خواد و ایمان به اینکه در سکوت هم درخت رویاهات در حال ریشه کردنه.

هر برگ و هر شاخه گیاهان ما یه قصه برای گفتن داره. حالا وقتشه که یکی از این قصه ها مال تو بشه. وقتشه که تو هم بخشی از این سفر سبز باشی. اگه اماده ای یه گوشه از خونت، گوشه ای از دلت یا تیکه از میز کارت رو به یه همراه سبز زبیا بسپاری پس نگاهی بنداز به گلدونایی که برات آماده کردیم.

در جهانی که همه از تو میخوان سریعتر حرکت کنی، داشتن یه گیاه بهت یادآوری می کنه که :

آرام برو، اما برو. توقف نکن. زندگی ادامه داره … و تو هم با اون رشد خواهی کرد.